Patron
Juliusz Słowacki ( 1809 - 1849 )
Urodzony 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Jego ojcem był profesor Liceum Krzemienieckiego i Uniwersytetu Wileńskiego - Euzebiusz Słowacki. Matka Słowackiego, Salomea, kobieta o dużej kulturze literackiej, po śmierci męża ( 1814) zajmowała się wychowywaniem ukochanego syna. W roku 1818 ponownie wyszła za mąż i cała rodzina zamieszkała w Wilnie. Matka prowadziła salon literacki, dzięki czemu Juliusz już w dzieciństwie poznał przyszłego rywala - Adama Mickiewicza.
W latach 1825 - 1828 studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Wileńskiego.
W roku 1828 powrócił do ukochanego Krzemieńca, jednak na życzenie matki, podjął pracę urzędnika w Warszawie.
W marcu 1831 roku opuścił ojczyznę i udał się na zachód Europy. Na miejsce swej emigracji wybrał Paryż.
W latach 1832-1836 przebywał w Szwajcarii. W roku 1836 nawiązał przyjaźń z Zygmuntem Krasińskim, który stał się nie tylko przyjacielem poety ale też wnikliwym krytykiem jego twórczości.
W latach 1836 - 1838 poeta odbył słynną podróż na Wschód, zwiedził Grecję, Egipt, Palestynę, Liban. Potem ponownie osiadł w Paryżu.
W roku 1848 wyruszył do Wielkopolski, by nieść pomoc powstańcom. Planów nie zrealizował ale w roku 1848 po raz ostatni spotkał się z matką.
W roku 1849 zmarł w Paryżu na gruźlicę.
W roku 1927 ekshumowano jego szczątki, zgodnie z decyzją Józefa Piłsudskiego, przewieziono do Polski. Trumna ze zwłokami poety płynęła Wisłą z Gdańska do Krakowa na pokładzie statku „Mickiewicz” i ostatecznie 28 czerwca 1927 roku odbyła się uroczysta ceremonia pogrzebowa na Wawelu.
Twórczość
Poeta stworzył 13 dramatów, 20 poematów, setki wierszy i listów oraz powieść.
Najsłynniejsze wiersze: Oda do wolności (1830), Grób Agamemnona (1839), Hymn (1836), Rozłączenie (1838), Sowiński w okopach Woli (1844), Testament mój (1840).
Powieści poetyckie: Jan Bielecki (1830), Lambro (1832), Żmija (1831).
Poematy: Anhelli (1838), Beniowski (1846), Ojciec zadżumionych (1836), W Szwajcarii (1838).
Dramaty: Balladyna (1834), Fantazy (1844), Kordian (1833), Lilla Weneda (1839), Mazepa (1839), Mindowe (1839).
Za co uczniowie XX LO kochają Juliusza?
- bo był kreatorem mody (słynny kołnierzyk)
- był stylistą fryzur (kędziory)
- świetnie grał na giełdzie
- był outsiderem (samotność i niezrozumienie)
- napisał tylko fragmenty "Pana Tadeusza"(a nie 12 ksiąg)
- miał wyzwoloną wyobraźnię
- był wielki duchem w małym ciele